Vroeger

Mijn moeder maakt de voordeur open, we kunnen naar binnen, mijn zusje en ik rennen direct de woonkamer in, zetten de TV en de Nintendo 64 aan en zitten aan de buis gekluisterd. Mijn moeder komt ook in de woonkamer zitten met een warme kop thee, ze slaat een boek open en begint te lezen.

Mijn zusje trekt de controller uit mijn hand, ‘Nu ben ik aan de beurt’ zegt ze met volle trots. ‘Nee, jij snapt toch helemaal niks van dit spel, geef maar weer terug’ schreeuw ik. Na een ruzie met geduw en getrek zegt mijn moeder op de achtergrond ‘He!, geef die controller terug aan je broer, jij mag zomenteen ook een spelletje spelen’.

Na een half uur verkondigt mijn zusje dat zij nu aan de beurt is, ze trekt de controller uit mijn hand en doet het spel Mario Kart in de Nintendo 64. Dat spel stelt echt niks voor in tegenstelling tot mijn James Bond 007.

Om zes uur staat het avond eten klaar, mijn moeder heeft andijvie stamppot gemaakt, mijn zusje klaagt zoals gewoonlijk dat ze het weer eens niet lekker vindt en ik zit te smullen.

Na het eten trekken we onze pyjama aan, ik ga met in donkerblauwe pyjama met mijn knieën op de zitting van de rode bank zitten, door het raam kijk ik naar de straat. Er staan drie auto’s op de parkeerplaats geparkeerd, een rode, blauwe en een groene. Naast me zit mijn zusje, ook in haar pyjama. Ze kijkt ook naar de straat, alleen weet ze nog niet waar we naar kijken, of waar we op wachten.

Op de achtergrond hoor ik mijn moeder de eettafel afruimen. Ik kijk naar de klok, acht uur en hij is nog steeds niet thuis.

Ik zit bijna met mijn neus tegen het raam gedrukt, hoelang zal het nog duren. ‘Zien jullie je vader al aankomen?’ roept mijn moeder vanuit de keuken. ‘Nee Mama, ik zie hem nog niet, mogen we ons toetje al? Vraag ik op een smekende toon. ‘Nee jongens, dat krijgen jullie pas als je vader thuis is’.

Nog steeds met mijn neus op het raam en mijn ogen op de straat gericht, wacht ik af, de minuten kruipen voorbij.

Dan eindelijk om kwart over acht, komen twee grote koplampen de straat in rijden, dat moet hem wel zijn, ik voel het. De auto draait de parkeerplaats op en het portier gaat open.

Eindelijk papa is thuis.

We rennen naar de keuken toe, klimmen op onze stoelen en gaan zitten. Mijn vader komt de keuken binnen, knoopt zijn stropdas los en gaat aan de keukentafel zitten. ‘Zo kinderen, papa heeft hard gewerkt vandaag. Wat hebben jullie gedaan?’ vraagt hij met een misvormde kinderstem.

Mijn moeder zet een bord eten voor hem in de magnetron en zet een kop koffie voor hem neer. Hij bedankt haar en geeft haar een zoen.

Wij krijgen ons toetje, vla met slagroom, wat ik het lekkerste vind. Mijn zusje en ik zijn druk in de weer met ons toetje als mijn vader zijn bord eten krijgt.

Na het eten van ons toetje gaan wij naar bed, mijn vader geeft ons een zoen en verdwijnt de woonkamer in, mijn moeder loopt met ons mee naar boven.

Ik geef mijn moeder een nachtzoen, spring mijn bed in, trek het deken over me heen, knijp mijn ogen dicht en doe alsof ik slaap.

Mountains of Cocaine

We suck the white

powder trough our nose,

Not sure what's

going to happen,

who knows.

If I could breath trough

my skin,

I would give my nose

to the moon,

And my mouth

to the sin.

Cocaine is the 

drugs we can't miss,

It makes us feel good,

Feel special,

And gives our mind a 

little twist.

The evil spirit

penetrates my mind,

I'm going blind.

Can we blow the 

clouds away,

I want to kneel down

in the sun,

And pray.

We were dared to

play this game,

Now look at us

nothing is the same. 

Beste Al-Qaeda

Beste Al-Qaeda,

Ik wil u verzoeken om te stoppen met het bombarderen en terroriseren van andere landen. Het kost mensen levens, die zijn in andermans ogen erg kostbaar.

       Dat u in uw eigen land uw broers en zussen de straat op laat gaan, omwikkeld met staven dynamiet, bestelbussen vol met explosieven winkels, hotels en markt plaatsen laat terroriseren, is tot daar aan toe.

       Natuurlijk stel ik dat persoonlijk niet op prijs, maar dat is in uw eigen land. Dat u uw eigen volk wil uitroeien, dat is geheel uw eigen keus. Ik houd u persoonlijk niet tegen, maar kom u daarentegen niet aanmoedigen.

       Ik moet u wel nageven, dat ik persoonlijk met bewondering stond te kijken, hoe u het voor elkaar kreeg om met de aanslagen op 9/11 binnen tien minuten het nieuws over de hele wereld te halen. Als ik de lijsten er op na zou trekken, zou het vast een nieuw wereldrecord zijn. Maar om u geen al te grote veer in uw reet te steken, heb ik dat maar niet gedaan.

       Over uw organisatie wil ik u zeggen dat ik het amateuristisch, zwak en triest vindt. In mijn ogen heeft het meer weg van een kind dat gevangen zit in een diep gat. Misschien is dat u wel overkomen toen u zelf nog in de jongere jaren zat, ik heb er niks over op wikipedia kunnen vinden, dus durf ik dat niet met zekerheid te zeggen.

       Ik hoop met deze brief een poging tot verbetering tot stand heb kunnen brengen.

Ik hoop graag van u te horen.

Met vriendelijke groet,

Joris

       P.S. Als u mij zou willen aanspreken, aanvallen en of bombarderen: Ik sta vrijdags de hele dag op de Dam in Amsterdam.

We're Sailing Trough the Digitalisation of Life

Let's all get together

on this ship

Let's make a

big trip,

We sail over the

big sea

Don't know what

will be.

We're going to 

the end of the world,

See what's on

the edge

Go there where

it hurts.

The digitalisation of

this world is getting

out of hands,

No-one can remember

a phone number,

when is this going

to end.

The next big thing

is now going to begin,

He said,

And he took his heat 

from his head.

A hand full of drugs 

doesn't hurt,

Using it all together

that's the worst.

Sweet Child

This world is full

of chaos

and disorder,

We have to 

close the border.

Its getting far to wild,

What should we do

with the child.

Kill the child

and make it disappear, 

Children don't

belong here.

My sweet beloved
unborn child,
Doesn't have a 
name,
And its gonna take 
a wile

Death is the Solution

When I die

I wanna be buried,

Deep in the ground,

with my feet to

the south.

Money rules the world

in a weird way,

The poor people can

only pray.

I see my father

in my dreams,

He doesn't look pretty

when he screams.

We believe  in a

unknown Lord,

We pray during

the war,

Everybody knows 

that's not going to take 

us far.

The world you knew

is not real anymore,

Bleeding death people

laying on the floor.

Films are collections

of death pictures,

witch are given

artificial insemination. 

The Big Creator

The girls were screaming

out loud

'Oh Lord please give

us more shoes

and proud'

For seven days,

We sat there

and pray

There looking for 

me,

Those choppers in

the sky,

I hide as they

fly by.

When I hear there

sound near,

I feel fear.

Oh big creator

give us one more 

hour,

To perfect our love

and live our lives

prouder.

The hardest thing 

of life,

Is telling the truth

to your wife.

My coffee is getting cold

wait

stop

Hold,

There is something that's 

need to be told.

If your not part of 

the solution,

Your part of

the problem.

The Trip

I feel a warm breath

against my skin,

The trip is going to begin.

We fall down a deep hole,

It feels endless 

and crawl.

My mind is going blind,

I see thousands of 

colors,

all at the same time.

suddenly were slowing 

down,

Im going out of my mind,

feeling the warm ground.

Your the captain of

my ship,

treat it good,

And make it trip.

The colors are getting brighter,

I can touch them now,

It feels like fire.