Ik loop op een verlate rotsachtige weg door de bergen, er is niemand om me heen. Alles dat ik kan zien zijn grote velden met gras, geen dier te bekennen. “Waar ben ik in hemelsnaam?”
In de verte zie ik een klein huis houten huisje. Als ik dichter bij kom zie ik dat er een vrouw buiten staat, een oudere vrouw. Ze is bezig met om natte kleding aan een zelf gemaakt droog rek te hangen. Twee palen, met daar tussen een stuk touw. Ik loop naar haar toe. ‘Kunt u mij misschien vertellen waar ik hier ben?’ Ze zegt iets in een taal die ik niet kan verstaan. Ik maak met mijn handen een gebaar dat ik haar niet kan verstaan, ze kijkt me verbaasd aan. Uit het niets pakt ze mijn hand, ze trekt me achter zich aan het huis in. De vrouw pakt een stoel, wijst er naar dat ik er op moet gaan zitten. Ik ga, zo braaf als een gehoorzame hond, op de stoel zitten. Voordat ik zit, is de vrouw de trap op gerend.
Even later komt de vrouw naar beneden, gelukkig, maar ze is niet alleen, eer loopt een jonge vrouw achter haar aan, ik neem aan dat, dat haar dochter is. Ze loopt recht op me af ‘Hi, who are you?’ god zijn dank, ze spreekt Engels. ‘My name is Jack, what’s yours?’ vraag ik haar met een brok in mijn keel, zo knap is ze. ‘My name is Sofia. I just turned twentyfive, do you wanna celebrate that?’ ze pakt me bij mijn arm en trekt me mee naar de trap. Ik loop achter haar aan, haar strakke kont schud voor mijn ogen. We gaan een kamer binnen. Ze drukt haar goddelijke lichaam tegen het mijne aan, ze zoent me op mijn mond, ze zoent in mijn nek, ik ruik de geur van haar haar. Ze zakt door haar knieen, rustig maar vastberaden gaat ze richting mijn broek. Ik probeer haar tegen te houden, maar wat ik ook probeer, haar stralende ogen en lieve glimlach houden mij tegen. Ik kan haar niet tegen houden, hoe graag mijn vriendin dat ook zou willen.
Uit gerekend op het moment dat ze met haar hoofd het juiste ritme heeft gevonden hoor ik ‘Schat, wakker worden!’ verschikt kijk ik op. Ik lig weer op mijn rug in mijn bed.
Het was verdomme maar een droom.
