Vroeger

Mijn moeder maakt de voordeur open, we kunnen naar binnen, mijn zusje en ik rennen direct de woonkamer in, zetten de TV en de Nintendo 64 aan en zitten aan de buis gekluisterd. Mijn moeder komt ook in de woonkamer zitten met een warme kop thee, ze slaat een boek open en begint te lezen.

Mijn zusje trekt de controller uit mijn hand, ‘Nu ben ik aan de beurt’ zegt ze met volle trots. ‘Nee, jij snapt toch helemaal niks van dit spel, geef maar weer terug’ schreeuw ik. Na een ruzie met geduw en getrek zegt mijn moeder op de achtergrond ‘He!, geef die controller terug aan je broer, jij mag zomenteen ook een spelletje spelen’.

Na een half uur verkondigt mijn zusje dat zij nu aan de beurt is, ze trekt de controller uit mijn hand en doet het spel Mario Kart in de Nintendo 64. Dat spel stelt echt niks voor in tegenstelling tot mijn James Bond 007.

Om zes uur staat het avond eten klaar, mijn moeder heeft andijvie stamppot gemaakt, mijn zusje klaagt zoals gewoonlijk dat ze het weer eens niet lekker vindt en ik zit te smullen.

Na het eten trekken we onze pyjama aan, ik ga met in donkerblauwe pyjama met mijn knieën op de zitting van de rode bank zitten, door het raam kijk ik naar de straat. Er staan drie auto’s op de parkeerplaats geparkeerd, een rode, blauwe en een groene. Naast me zit mijn zusje, ook in haar pyjama. Ze kijkt ook naar de straat, alleen weet ze nog niet waar we naar kijken, of waar we op wachten.

Op de achtergrond hoor ik mijn moeder de eettafel afruimen. Ik kijk naar de klok, acht uur en hij is nog steeds niet thuis.

Ik zit bijna met mijn neus tegen het raam gedrukt, hoelang zal het nog duren. ‘Zien jullie je vader al aankomen?’ roept mijn moeder vanuit de keuken. ‘Nee Mama, ik zie hem nog niet, mogen we ons toetje al? Vraag ik op een smekende toon. ‘Nee jongens, dat krijgen jullie pas als je vader thuis is’.

Nog steeds met mijn neus op het raam en mijn ogen op de straat gericht, wacht ik af, de minuten kruipen voorbij.

Dan eindelijk om kwart over acht, komen twee grote koplampen de straat in rijden, dat moet hem wel zijn, ik voel het. De auto draait de parkeerplaats op en het portier gaat open.

Eindelijk papa is thuis.

We rennen naar de keuken toe, klimmen op onze stoelen en gaan zitten. Mijn vader komt de keuken binnen, knoopt zijn stropdas los en gaat aan de keukentafel zitten. ‘Zo kinderen, papa heeft hard gewerkt vandaag. Wat hebben jullie gedaan?’ vraagt hij met een misvormde kinderstem.

Mijn moeder zet een bord eten voor hem in de magnetron en zet een kop koffie voor hem neer. Hij bedankt haar en geeft haar een zoen.

Wij krijgen ons toetje, vla met slagroom, wat ik het lekkerste vind. Mijn zusje en ik zijn druk in de weer met ons toetje als mijn vader zijn bord eten krijgt.

Na het eten van ons toetje gaan wij naar bed, mijn vader geeft ons een zoen en verdwijnt de woonkamer in, mijn moeder loopt met ons mee naar boven.

Ik geef mijn moeder een nachtzoen, spring mijn bed in, trek het deken over me heen, knijp mijn ogen dicht en doe alsof ik slaap.